14. "NIE DOMYŚLASZ SIĘ, KOCHANIE?"

*PO ODZYSKANIU PRZYTOMNOŚCI*

Obudziłam się. Rozglądałam się dookoła. Był to dom Barthela. Ale jego przy mnie jednak nie było.

- O! Widzę, ze sie obudzilas! To bardzo dobrze sie sklada! - podszedl do mnie i zaczal sciagac mi bluzke.

- Co ty robisz?! Puszczaj mnie psycholu!!! - zaczelam krzyczec wyrywajac sie mu.

Na nic niestety zdaly sie moje krzyki... Barthel osiągnął swoj cel...

*KILKADZIESIAT MINUT PÓŹNIEJ*

Lezalam na ziemi placzac. Cala bylam poobijana, pokrwawiona... Jakis czas minal, kiedy odwazylam sie wstac i skierowac do drzwi. Po prostu wrocic do domu. Barthela przy mnie nie bylo. Po tym okrucieństwie jakie zrobil zniknal... Cala zdruzgotana mialam juz chwytac za klamke.

- A gdzie to sie wybiera?! - uslyszalam glos Barthela za plecami.

- Daj mi spokoj!!!- krzyknelam jeszcze bardziej placzac.

- Nigdzie nie pojdziesz! Juz tu zostaniesz! Na zawsze! Nikt cie nie znajdzie!- uderzyl mnie.

- Znajda mnie! Albo sama uciekne! Byleby nie byc tu z toba, debilu! - zaczelam mu sie wyrywac.

- Myslisz, ze bedziesz tu przebywac?! Hahhaha! Nie jestem taki glupi! - znow mnie szarpnal i uderzyl.

- Pomocy!!!- zaczelam krzyczec caly czas placzac.

- Zamknij sie!- wzial jakis ciezki przedmiot zza siebie i uderzyl mnie nim w glowe.

*PO ODZYSKANIU PRZYTOMNOSCI*

Obudzilam sie. Juz nie bylam w domu tego kretyna... Sama nie wiem gdzie bylam. To jakies chlodne, wilgotne i ciemne pomieszczenie. Cos w stylu piwnicy, ale to na pewno nie to... Nagle drewniane drzwi sie otworzyly, a moim om ukazali sie Barthel, Daniel, Oscar, Phillip i Felix. Ci ktorych wymienilam to, to slawetne towarzystwo Barthela.

- Podoba ci sie?!- spytal Barthel - podziekuj chlopakom! To oni ci taka piekna miejscowe znalezli! - zasmiali sie.

- Czego wy ode mnie chcecie?!- plakalam.

- Nie domyslasz sie, kochanie? - spytal mnie Oscar.

- Dobra chlopaki... Daniel! Teraz twoja godzina... Potem Felix - powiedzial.

- Jasne - potwierdzili i wyszli.

  Zostalam sama z Danielem. Znow ten sam koszmar. Czy kiedyś się to skonczy?

*W TYM SAMY CZASIE*

- Gdzie ona jest?- spytala Agata.

- Moze poszla do tego swojego chlopaka?- zarzucilem.

- To raczej niemozliwe... Zawsze mi o tym mowila... Martwie sie, Kuba.

- No to moze u Marco?

- Zadzwonię do niego - powiedziala wyjmujac telefon.

*ROZMOWA TELEFONICZNA*

- Halo, Marco?

- No,co tam?

- Jest u ciebie Kamila?

- Przykro mi, ale nie. A cos sie stalo?

- Cholera no!- zalamala sie.

- Aga... Spokojnie. Co sie stalo?

- Kamila zniknela! Jest juz ta godzina (23:12) a jej nadal nie ma!

- O Boże! Agata ja zaraz będę u was! Moze razem cos wymyslimy! - powiedzial i sie rozlaczyl.

-------------------

Było 3 komentarze, wiec dotrzymałąm słowa :) Coraz wieksze zameiszanie ;DD Aaa! Zakłądam nowego bloga. Już założyłam, ale musze dopracować prolog ;* Dam Wam znać :) Tylko nie pomyślcie sobie, ze ten blog dobiega konca! Jeszcze trochę dużo sie tu wydarzy ;D

CZYTASZ? - KOMENTUJ :)